درینســـــــــرای بــــی کسی ، کسی به در نمیزند
بــــــــهدشت پـــــــــــــــــــرملال ما ، پرنده پر نمیزند
یکیز شــــــــب گـــــــــــرفتگان ، چراغ بر نمی کند
کســـــــــــــــیبه کوچه سار شب، در سحر نمیزند
نشـــــــــــستهایم در انتـــــــــظار این غبار بی سوار
دریغکـــــــــــــز شبی چنـــــین ، سپیده سر نمیزند
گـــــــــذرگهی اســــت پرستم، که اندرو به غیر غم
یکــــــــیصلای آشنا، بــــــــــــــــــــه رهگذر نمیزند
دلخــــــــــــراب من دگـــــــــــــر خراب تر نمی شود
کــــــــــهخنجر غمت از ایـــــــــــن ، خرابتر نمی زند
چهچشم پاسخ است از این ، دریچه های بسته ات
بروکه هیچکس نــــــدا، به گوش کـــــــــــر نمی زند
نــــــهسایه دارم و نـــــــــه پر، بیفکنندم و سزاست
اگــــــــــرنه بــــــــــــر درخت تر، کسی تبر نمی زند
نظرات شما عزیزان: